Ik ben geboren in Leuven op 21 juni 1981. Toen was ik 51 cm lang. Ondertussen heb ik toch 1 m 68 bereikt, waarmee ik thuis nog altijd de kleinste ben. Want na mij volgden nog drie broers. En een hele stoet poezen, konijnen, vissen, vogels, cavia’s, honden … Het was zelden stil thuis. Maar gaf me een goed boek en ik hoorde niks meer.

Roodkapje was mijn favoriete sprookje. Kleine meisjes die boze wolven te slim af zijn, wie kan dat niet bewonderen? Nog een voordeel: in sprookjes wordt er altijd nog lang en gelukkig geleefd. En nu schrijf ik boeken met open eindes.

Ik leer lezen op de lagere school in Langdorp. En ik stop niet meer.

Boven op de Tafelberg in Zuid-Afrika, samen met een ‘dassie’. Deze reis naar Zuid-Afrika was voor mij heel belangrijk omdat ik ze op het einde van het zesde middelbaar heb gewonnen met een opstelwedstrijd. Ze heeft me ervan overtuigd dat ik echt wel kan schrijven en heeft me eindelijk de knoop doen doorhakken over mijn studiekeuze. Na die zomer ben ik in Leuven Germaanse en antropologie gaan studeren.

Ik leer Peter kennen. Er zijn belangrijkere dingen in het leven dan onregelmatige, Engelse werkwoorden of Nederlandse zinsbouw.

23 februari 2006. Ik krijg een mailtje van Iris van Uitgeverij Clavis. Dat ze mijn manuscript goed heeft ontvangen. En of ik eens wil langskomen. Een mailtje dat nog altijd in mijn mailbox staat. Een mijlpaal.

Na al die jaren trouw bezoek aan de boekenbeurs van Antwerpen zit ik daar op 1 november 2006 voor het eerst aan de ‘andere’ kant met mijn eerste boek: Verwachtingen.

4 oktober 2008. Ik trouw met Peter. Mijn lief is nu ook mijn liefste. Peter, die helemaal niet zo’n boekenwurm is, maar wel al mijn schrijfsels als eerste leest.

Zilt, mijn tweede boek, wordt vertaald in het Duits en uitgegeven bij Coppenrath. Salzige Küsse heet het daar. Er volgt ook nog een pocketversie van en een e-book. Ik zweef. Of moet ik zeggen: Ich schwebe.

Het jaar waarin er maar liefst drie boeken van mij verschijnen, na een poosje stilte. En ik stiekem heel erg trots ben. En al even stiekem droom van een heel lange plank gevuld met allemaal boeken van mij.

Lode wordt geboren. En ik leer hoe een mens dat doet. Moeder zijn, en daarnaast ook nog iets anders. Schrijfster, bijvoorbeeld.

Ik leer mijn schrijven plannen. De enige manier om mijn pen terug te krijgen, ondervind ik met scha en schande. Na de nodige frustratie kan ik mijn ‘ei’ leggen: met Koekoeksjong verschijnt mijn eerste thriller.

Fé wordt geboren. En met haar de ideeën voor een boek of vijf, zes. Nog wat harder werken aan dat plannen dus. En pennen. To be continued. Ongetwijfeld.